Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Τετάρτη, 24 Απριλίου 2019 13:48

Συγνώμη για την αναπηρία μου

Είχα την τύχη να ζήσω τραγικά πράγματα. Πέρασα καταστάσεις που κάποιος άλλος άνθρωπος θα είχε κρυφθεί από την ζωή .Εμένα οι δυσκολίες με έκαναν να βγώ μπροστά στο φώς και στην ζωή.

Την ομορφότερη και πλέον δημιουργική δεκαετία ενός ανθρώπους ,την δεκαετία 30-40 εγώ την πέρασα βασανισμένα κάνοντας όλων των ειδών τις διαγνωστικές και ανακουφιστικές  εξετάσεις με εισαγωγές σε νοσοκομεία, πολύ πόνο κυριολεκτικά και μεταφορικά μέσα σε ένα ταλαιπωρημένο και πληγιασμένο κορμί από την ηπατική ανεπάρκεια δηλαδή ζώντας μία ζωή χωρίς ζωή.

Με την βοήθεια της ιατρικής επιστήμης των θεραπόντων ιατρών μου και κυρίως την βοήθεια του Θεού μία «μάνα» που δεν με ήξερε και δεν με γνώρισε ποτέ μου έδωσε μία δεύτερη ευκαιρία. Την ευκαιρία να ζήσω ,να δώ τα παιδιά μου να μεγαλώνουν, να χαίρομαι την κάθε στιγμή.

Μόνον ευγνωμοσύνη μπορώ να αισθάνομαι για την οικογένεια του δότη μου.

Σήμερα ασθενής δια βίου όπως αναφέρει η διεθνής βιβλιογραφία για τους μεταμοσχευμένους ήπατος θεωρώ ότι η ασθένεια που μου προκάλεσε το πρόβλημα ,μου παραχωρήθηκε για να γίνω πρεσβευτής και αγγελιοφόρος της διάδοσης της ιδέας της Δωρεάς Οργάνων.

Σήμερα από το πρωί ακούω διάφορα αναφορικά με τον κύριο Κυμπουρόπουλο αν είχε ίσες ευκαιρίες με αρτιμελής κ.λ.π.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ρωτήσω όλους αυτούς που σχολιάζουν αν είχαν όχι το μέγεθος της ασθένειας του κυρίου Κυμπουρόπουλου αλλά πολύ μικρότερο και περισσότερες ευεργετικές διατάξεις θα είχαν το σθένος να πραγματοποιήσουν τα μισά από ότι ο κύριος Κυμπουρόπουλος;

Ας μην κουνούμε λοιπόν το δάκτυλο έτσι απλά , αλλά ας βάλουμε τον εαυτό μας στην θέση του άλλου , ας προσπαθήσουμε να δούμε με τα μάτια της καρδιάς και της ψυχής και τότε ας απαντήσουμε.

Είμαι σίγουρη ότι όλοι όσοι κάνουν σχόλια τέτοιου τύπου δεν ξέρουν πόσο δύσκολο είναι να έχεις δυσλειτουργίες , πόσο ψυχοφθόρο είναι να είσαι πάντα κάτω από ιατρική παρακολούθηση και φαρμακευτική αγωγή, πόσο ταπεινωτικό να είσαι μη αυτοεξυπηρετούμενος.

 

  Αλλά επειδή χωρίς τα άσχημα δεν θα είχαν νόημα τα όμορφα και επειδή οι δικές μου επιλογές ,του Στέλιου και κάποιων άλλων ρομαντικών αναπήρων είναι να διαλέγουμε κάθε τι αισιόδοξο και φωτεινό δεν διαλέξαμε το σκοτάδι , αλλά διαλέξαμε να βγούμε στην ζωή να εκτεθούμε και να διεκδικήσουμε την οντότητά μας , την ύπαρξή μας.

Συγνώμη για την αναπηρία του σώματός μας, δεν ήταν επιλογή μας, μας την παραχώρησε ο Θεός και Εκείνου το Σχέδιο είναι πιο σωστό από τις ανθρώπινες αδυναμίες.

 

 

                    Χριστίνα Θεοδωρίδου

                    Πρόεδρος  «ΗΠΑΡχω»

     Σωματείο Ηπατομεταμοσχευθέντων Ελλάδος

              Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος 

                 Μαρούσι «Νέα Εποχή»