Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών ανέλυσε διεξοδικά όλες τις παραμέτρους του σχεδίου αναδιάρθρωσης, που προτείνεται από την 6^η Υγειονομική Περιφέρεια, και κρίνει ότι πρόκειται για ένα φιλόδοξο σχέδιο εγκαθίδρυσης ενός κρατικού μονοπωλίου στην ΠΦΥ, με την ανάπτυξη ιατρείων γειτονιάς και προσφορά υπηρεσιών υγείας εντός της κοινότητας, μέσα σε ένα περιοριστικό οικονομικό περιβάλλον σε σχέση με τον αριθμό προσλήψεων, τα δημοσιονομικά μεγέθη, το πακέτο υπηρεσιών υγείας, τους χρόνους εξυπηρέτησης των ασθενών και την πενιχρή ανανέωση του συστήματος από νέους ιατρούς, καθώς δεν προβλέπεται δελεαστική επαγγελματική προοπτική για αυτούς.

Σύμφωνα με τον Ιατρικό Σύλλογος Πάτρας, η πρόβλεψη για τον, από ετών λειτουργούντα, ιδιωτικό τομέα της ΠΦΥ είναι δυσμενής, καθώς οι συμβάσεις του ΕΟΠΥΥ θα έχουν ημερομηνία λήξεως, θα είναι προσωρινές και απλά συμπληρωματικές του κρατικού συστήματος. Επιθυμία της 6η ΥΠΕ είναι οι συμβάσεις να συνάπτονται με την ίδια και όχι με τον ΕΟΠΥΥ, ώστε προφανώς να διαχειριστεί τις ελλείψεις της ΠΦΥ και των Νοσοκομείων σε επίπεδο περιφέρειας.

Όπως αναφέρει η πρόεδρος του Συλλόγου κα Άννα Μαστοράκου, δεν προκύπτει από το σχέδιο, σαφής διαχωρισμός ΠΦΥ και νοσοκομειακής περίθαλψης με ασθενείς και ιατρούς να εναλλάσσονται στα δύο συστήματα, γεγονός που πιθανά θα προκαλέσει σημαντικά κενά στο ειδικό πεδίο εξειδίκευσης του ιατρικού προσωπικού και περαιτέρω φόρτιση των νοσοκομείων με περιστατικά ΠΦΥ, παρά την υποστελέχωση και υποχρηματοδότησή τους.

Για τη στελέχωση των ιατρείων της γειτονιάς, προβλέπεται η προκήρυξη ελλιπούς αριθμού επικουρικού προσωπικού 3ετούς θητείας (13 οικογενειακοί ιατροί, 32 παραϊατρικό προσωπικό) μέσα στο 2016, που δεν μπορεί να δικαιολογήσει την αντίστοιχη κατάργηση συμβάσεων ΕΟΠΥΥ.

Για να καταστεί εφικτή η ολοήμερη λειτουργία των αστικών ιατρείων της γειτονιάς και η 24ωρη εφημερία της κεντρικής μονάδας του ΠΕΔΥ και των κέντρων υγείας με το υφιστάμενο προσωπικό, προβλέπεται λειτουργική ενοποίηση με καθεστώς εναλλακτικής εφημέρευσης κέντρων υγείας σε ορισμένες ορεινές αγροτικές περιοχές με τροποποίηση του πληθυσμού ευθύνης τους, γεγονός που έχει δημιουργήσει έντονες αντιδράσεις από την τοπική αυτοδιοίκηση και από τη διοίκηση των κέντρων υγείας.

Τέλος, σε ότι αφορά τις προτεινόμενες αλλαγές στα οργανογράμματα των δύο τριτοβάθμιων Νοσοκομείων της Πάτρας, καθώς και των περιφερειακών Νοσοκομείων του Ν. Αχαΐας, υπάρχει μία ευδιάκριτη τάση αλλοίωσης του χαρακτήρα τους ή του προβλεπόμενου αριθμού κλινών τους.

Το σχέδιο χαρακτηρίζεται από πολλά κενά, όπως λέει, στο προτεινόμενο πλαίσιο λειτουργίας και δεν προκύπτει λύση, στον άμεσο ορίζοντα, στα φλέγοντα ζητήματα υποστελέχωσης, εφημέρευσης, λειτουργίας χειρουργικών αιθουσών και ανάπτυξης κλινικών των δύο νοσηλευτικών πυλώνων της περιοχής που καλούνται να καλύψουν τα κενά της Νοτιοδυτικής Ελλάδας, αφήνοντας μία πικρή γεύση σε κλάδους και φορείς που συμμετείχαν στη διαβούλευση.

Επιπλέον, δεν κρίνεται υλοποιήσιμο στην παρούσα του μορφή, αφού πρέπει να προηγηθεί μία αντικειμενική καταγραφή των αναγκών του πληθυσμού σε επισκέψεις, υπηρεσίες διάγνωσης / θεραπείας και νοσοκομειακής περίθαλψης. Επίσης στο σχεδιασμό, απαραίτητη κρίνεται η κοστολόγησή του σε υποδομές και διοικητικό προσωπικό.

«Ευελπιστούμε ότι οι κατατεθειμένες παρατηρήσεις όλων των φορέων, συνδικαλιστικών και θεσμικών οργάνων, θα ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν, σε επίπεδο κεντρικού σχεδιασμού, προς όφελος της μεταρρύθμισης στη δημόσια υγεία και του επιπέδου των υπηρεσιών υγείας προς τους πολίτες» τονίζει η κα Μαστοράκου.

Ανθή Αγγελοπούλου

Κενά και ασάφειες διαπίστωσε η ανεξάρτητη Μη Κυβερνητική Οργάνωση PRAKSIS στη σύσταση και λειτουργία της Επιτροπής Διαπραγμάτευσης για τις τιμές των φαρμάκων και την πρόσβαση των ασθενών στις καινοτόμες θεραπείες.

Η PRAKSIS επεσήμανε 4 προβληματικά σημεία ως προς τη λειτουργία αυτής της Επιτροπής.

Το πρώτο είναι ότι τίθεται άμεσα υπό αμφισβήτηση η αρχή της διαφάνειας στο έδαφος της εμπιστευτικότητας και της υπαγωγής του δημόσιου συμφέροντος στο εμπορικό συμφέρον. Οι προστατευτικές πολιτικές τιμολόγησης του φαρμάκου (π.χ. τιμές αναφοράς σε επίπεδο Ε.Ε.) γίνονται άλλοθι για την θεσμοθέτηση μιας αρχής αδιαφάνειας που αντιτίθεται στις αρχές της κοινωνικης λογοδοσίας. Μάλιστα αυτό γίνεται με τροποποίηση στο άρθρο 3.1.3 από το ΦΕΚ 1021Β/03-03-2015. Είναι άξιο διερεύνησης το γεγονός του όψιμου ενδιαφέροντος για άμεση λειτουργία της επιτροπής από την βιομηχανία και τους συμμάχους της μετά από αυτή την τροποποίηση. Το παράδειγμα διαπραγμάτευσης νέων θεραπειών για την Ηπατίτιτδα C με Αντϊκά Άμεσης Δράσης (ΑΑΔ), που μεθοδεύεται, έχει ως συστατικό την αδιαφάνεια και το κρύψιμο των τιμών από τους πολίτες που καλούνται να πληρώσουν το κόστος (μοντέλο Πορτογαλίας).

Το δεύτερο είναι ότι τα Κριτήρια Διαπραγμάτευσης (όπως αναφέρονται στο εδάφιο 3.2) είναι εξαιρετικά γενικόλογα χωρίς αναφορά σε τεχνικούς δείκτες και επιστημονικά κριτήρια αξιολόγησης τεχνολογιών υγείας. Χρειάζεται τουλάχιστον μια αναλυτική διευκρινιστική αναφορά των τεχνικών δεικτών που θα χρησιμοποιηθούν.

Το τρίτο σημείο που επισημαίνει η PRAKSIS είναι ότι χρειάζεται ένας Κανονισμός Λειτουργίας της Επιτροπής που θα επιλύει τις ασάφειες που επισημαίνουμε παραπάνω. Ο Κανονισμός οφείλει να συνταχθεί με τρόπο επιστημονικά άρτιο από το προσωπικό του ΕΟΠΠΥ και διαφανή προς την Κοινωνία Πολιτών και τα υπόλοιπα ενδιαφερόμενα μέρη.

Και το τέταρτο προβληματικό σημείο όπως λέει, είναι η συμμετοχή υπαρχόντων ευρύτερων θεσμικών οργάνων αλλά και οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, που εργάζονται με μεγάλο εύρος στο χώρο της υγείας και της δημόσιας υγείας και γνωρίζουν από πρώτο χέρι τα εμπόδια πρόσβασης μεγάλων ομάδων ασθενών, θα ήταν προς όφελος της κοινωνίας και του συστήματος υγείας. Σήμερα όλοι αυτοί οι φορείς μένουν εκτός επιτροπής.

Τέλος, η PRAKSIS διερωτάται πως μια επιτροπή γνωμοδοτικού χαρακτήρα, δηλαδή χωρίς εκτελεστική δικαιοδοσία, μπορεί να εξαντλήσει τα περιθώρια διαπραγμάτευσης, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη την 9μηνη θητεία της προηγούμενης επιτροπής αντιστοίχου πλαισίου.

Ανθή Αγγελοπούλου