Το Σάββατο 9 Απριλίου 2016 θα φιλοξενηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης μία ενδιαφέρουσα ημερίδα με θέμα την Οστεοπόρωση "Από τη σωστή και έγκαιρη διάγνωση, στην αποτελεσματική αντιμετώπιση".

Η διοργάνωση της ημερίδας γίνεται με πρωτοβουλία της Ελληνικής Ακτινολογικής Εταιρείας Κρήτης και του Εργαστηρίου Ιατρικής Απεικόνισης του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Κρήτης, ενώ η ημερίδα τελεί υπό την αιγίδα της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης Μεταβολισμού των Οστών (HSSBM), του Ιατρικού Συλλόγου Ηρακλείου και της Ελληνικής Εταιρείας Μυοσκελετικής Ακτινολογίας (ΕΕΜΑ).

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται να παρουσιάσει από την πλευρά του Εργαστηριακού Τομέα η αναφορά του Κου Αποστολόπουλου, Κλινικού Χημικού Βιολόγου, Επιστημονικού Συνεργάτη Medisyn και Iatrica, στην κλινική χρησιμότητα των δεικτών του οστικού μεταβολισμού (BTMs), που περιλαμβάνουν

• την πρόβλεψη του μελλοντικού κινδύνου κατάγματος
• την παρακολούθηση της ανταπόκρισης στην θεραπεία και
• τη βελτίωση της συμμόρφωσης ασθενών με οστεοπόρωση σύμφωνα με την εξατομικευμένη θεραπευτική αγωγή.

Στο πλαίσιο αυτό ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στο πώς αντιμετωπίζεται αφενός η βιολογική και εργαστηριακή μεταβλητότητα στις τιμές των BTMs και αφετέρου η κακή τους τυποποίηση σε ένα σύγχρονο εργαστηριακό περιβάλλον.

Το επιστημονικό πρόγραμμα περιέχει ομιλίες διακεκριμένων Ελλήνων επιστημόνων και αποτελεί πλέον  μετεκπαιδευτικό θεσμό των νεότερων και παλαιότερων Ακτινολόγων και όλων των επαγγελματιών υγείας που ασχολούνται με το θέμα.

Πολλοί διακεκριμένοι ομιλητές θα συντονίσουν 5 στρογγυλές τράπεζες για την πλήρη ανάπτυξη των θεμάτων: Κος Γ. Κοντάκης, Καθηγητής Ορθοπαιδικής Πανεπιστημίου Κρήτης, ο Κος Α. Χαλαζωνίτης Συντ. Δ/ντης Ακτινολογικού Εργαστηρίου Γ.Ν.Α. Αλεξάνδρα, ο Κος Ι. Δαμηλάκης Καθηγητής Ιατρικής Φυσικής Παν/μιου Κρήτης, Κος Ευστ. Χρονόπουλος Αν. Καθηγητής Ορθοπαιδικής Πανεπιστημίου Αθηνών, Κος Α. Καραντάνας Καθηγητής Ακτινολογίας Πανεπιστημίου Κρήτης, Κος Κ. Χλαπουτάκης Ιατρός Ακτινολόγος, Κος Ε. Ανδρουλιδάκης Ιατρός Ακτινολόγος Δ/ντης Μαγνητικής Μονάδας Ιατρικό Κρήτης, Κος Γ. Χριστοφάκης Ορθοπαιδικός, Κος Π. Σιδηρόπουλος Αν. Καθηγητής Ρευματολογίας Πανεπιστημίου Κρήτης, Κος Χ. Βαβουρανάκης Ορθοπαιδικός Ιατρικός Σύλλογος Ηρακλείου.

Η ELPEN, η πρωτοπόρος Ελληνική φαρμακευτική βιομηχανία, για τρίτη συνεχή χρονιά και με συνέπεια στο συνολικό πρόγραμμα εταιρικής υπευθυνότητας και κοινωνικής προσφοράς που υλοποιεί, συμμετείχε ενεργά στην εκστρατεία ενημέρωσης και προληπτικών ελέγχων οστικής πυκνότητας για γυναίκες και άνδρες από 45 ετών και άνω, που πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Οστεοπόρωσης υπό την αιγίδα του Συλλόγου σκελετικής υγείας «Πεταλούδα» και του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, το Σάββατο 18 Οκτωβρίου. Οι μετρήσεις υλοποιήθηκαν στο πλαίσιο της κλινικής μελέτης OSTRIA (OSTeoporosis scReening trIAl), η οποία εκπονείται από το τμήμα Κλινικών Μελετών της ΕLPEN και μετρά ήδη τρία χρόνια ζωής. Μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί 6.000 μετρήσεις σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Η επιδημιολογική μελέτη OSTRIA αφορά στη μέτρηση της οστικής πυκνότητας - περιφερική μέτρηση οστικής πυκνότητας πτέρνας με υπερήχους - σε Ελληνίδες μετεμμηνοπαυσιακής ηλικίας (διεξαγωγή με ενημέρωση ΕΟΦ και FDA Clinical Trials Identifier).

Για τις ανάγκες των μετρήσεων, η ELPEN διέθεσε στο Σύλλογο Πεταλούδα, τρία ιδιόκτητα, υπερσύγχρονα μηχανήματα υπερήχων τύπου SAHARA/HOLOGIC, ο χειρισμός των οποίων έγινε από ειδικά εκπαιδευμένους χειριστές. Με βάση τις ενδείξεις από τις μετρήσεις, οι εθελοντές ειδικευμένοι Ορθοπεδικοί που συμμετείχαν στην εκστρατεία, συμβούλευσαν τους εξεταζόμενους αναφορικά με την ανάγκη πιθανής διενέργειας περαιτέρω εξετάσεων ή κλινικού ελέγχου από τον θεράποντα ιατρό τους.

Παράλληλα, στο πλαίσιο της εκδήλωσης, η ELPEN υποστήριξε δράσεις ενημέρωσης του κοινού για την σκελετική υγεία μέσω διανομής ενημερωτικών εντύπων με έγκυρες επιστημονικές πληροφορίες υπό την αιγίδα της Α’ ΜΓ κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Την Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014, στην ΕUROMEDICA ΓΕΝΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ, στη Ρόδο, πραγματοποιήθηκε αρθροσκοπική αποκατάσταση ώμου σε ασθενή.

Σημειώνεται ότι πρόκειται για την πρώτη επέμβαση του είδους που λαμβάνει χώρα στα Δωδεκάνησα. Την επέμβαση πραγματοποίησε ο συνεργάτης της ΕUROMEDICA ΓΕΝΙΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ, ορθοπαιδικός χειρουργός, κ. Αλέξανδρος Κυριάκος ΜD, ο οποίος έχει μετεκπαιδευθεί στις παθήσεις άνω άκρου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Αγγλίας Royal and Broadgreen και είναι μέλος της Βρετανικής Εταιρείας Ώμου και Αγκώνα.

Η αρθροσκόπηση αποτελεί μία πρωτοποριακή χειρουργική μέθοδο για διάγνωση και θεραπεία διαφόρων καταστάσεων των αρθρώσεων. Η μέθοδος αυτή υπερέχει έναντι της ανοικτής επέμβασης, καθώς είναι ελάχιστα επεμβατική (πολύ μικρές τομές στο δέρμα), ενώ ο ασθενής επωφελείται από τον μειωμένο μετεγχειρητικό πόνο και την ταχύτερη ανάρρωση.

Σύμφωνα με τους εκπροσώπους της κλινικής, αναμένεται πολύ σύντομα στην ΕUROMEDICA ΓΕΝΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ, να λειτουργήσει Ιατρείο Οστεοπόρωσης, με σύγχρονο μηχάνημα μέτρησης οστικής πυκνότητας και Ιατρείο Αθλητικών κακώσεων – Αρθροσκοπικό, από εξειδικευμένους χειρουργούς-ορθοπαιδικούς.

4.000 επιστήμονες απ’ όλο τον κόσμο παρακολούθησαν 725 υψηλού ενδιαφέροντος παρουσιάσεις με όλες τις νέες επιστημονικές εξελίξεις, από καταξιωμένους επιστήμονες, στο Παγκόσμιο Συνέδριο Οστεοπόρωσης – Οστεοαρθρίτιδας & Μυοσκελετικών Παθήσεων, που διοργανώθηκε από κοινού από το Διεθνές Ίδρυμα Οστεοπόρωσης (IOF) και την Ευρωπαϊκή Εταιρεία των Κλινικών και Οικονομικών πλευρών της Οστεοπόρωσης και Οστεοαρθρίτιδας (ESCEO), 2 έως 5 Απριλίου 2014 στη Σεβίλλη, στην Ισπανία. Το Συνέδριο είναι ένα σημαντικό εκπαιδευτικό και ερευνητικό φόρουμ που βοηθά τους γιατρούς να αντιμετωπίσουν επιτυχώς την αυξανόμενη πρόκληση των σοβαρών ασθενειών των οστών, των μυών και των αρθρώσεων, λόγω της δραματικής αύξησης των ασθενών από τη γήρανση του πληθυσμού, όπως επισημαίνουν οι Υγειονομικές αρχές, παγκοσμίως.

Στο φετινό Συνέδριο, οι συμμετέχοντες ενημερώθηκαν για τις εξελίξεις σχετικά με την επιδημιολογία, παθογένεια, πρόληψη και αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης και οστεοαρθρίτιδας, ενώ μεταξύ άλλων συζητήθηκαν οι σύγχρονες διαθέσιμες θεραπευτικές προσεγγίσεις οι οποίες προσφέρουν ουσιαστικές λύσεις και ανακούφιση στους ασθενείς. Παράλληλα συζητήθηκαν οι αλλαγές στη βιολογία των σκελετικών μυών με τη γήρανση, η σκελετική υγεία κατά την παιδική ηλικία και η διάγνωση και αντιμετώπιση σπανίων παθήσεων όπως η υποφωσφατασία (ένα σπάνιο κληρονομικό νόσημα που είναι συχνότερο στις γυναίκες και χαρακτηρίζεται από ευρήματα ραχίτιδας ενώ βιοχημικά χαρακτηρίζεται από ελάττωση της δραστηριότητας της αλκαλικής φωσφατάσης).

Υπογραμμίστηκε επίσης η σημασία διαχείρισης της σαρκοπενίας - της προοδευτικής ελάττωσης του μυϊκού ιστού και της αναπλήρωσής του από λίπος - που αυξάνεται σταδιακά με την ηλικία. Στοιχεία δείχνουν πως πάνω από 50 εκατ. άτομα παγκοσμίως έχουν σαρκοπενία, οι οποίοι αποτελούν άτομα υψηλού κινδύνου για φυσική ανικανότητα και αδυναμία. Συγκεκριμένα, ο ερευνητής κ. Roger A. Fielding, Διευθυντής του Κέντρου Human Nutrition Research Center on Aging στο Πανεπιστήμιο Tufts, Βοστόνη, τόνισε τη σημασία μιας νέας οδού μέσω της οποίας πιθανώς ρυθμίζεται η μυϊκή απώλεια που εξαρτάται από την ηλικία και συζήτησε πιθανούς θεραπευτικούς στόχους που μπορούν να αναστείλουν την σαρκοπενία.

Ο κ. T. Chevalley, Ειδικός στα νοσήματα των οστών στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Γενεύης, αναφέρθηκε στην ανίχνευση των περιβαλλοντικών παραγόντων που καθορίζουν την δομή των οστών και την ανάπτυξη της δύναμης στα υγιή αγόρια και τη θετική αλληλεπίδραση μεταξύ φυσικής δραστηριότητας και πρόσληψης πρωτεΐνης με την έναρξη της εφηβείας έως το πέρας της. Όπως αναδεικνύεται από τα ευρήματα της οκταετούς μελέτης, η διατροφή πλούσια σε πρωτεΐνες, δρα συνεργικά με την άσκηση βελτιώνοντας τις παραμέτρους της οστικής μάζας/πυκνότητας αλλά και της μικροαρχιτεκτονικής του οστού.

Ο συνιδρυτής και Πρόεδρος του IOF, κ. John A. Kanis, στην ομιλία του αναφέρθηκε στη σημαντική μείωση που παρουσιάζεται τόσο σε σπονδυλικά όσο και σε κλινικά οστεοπορωτικά κατάγματα, με τη χορήγηση ρανελικού στρόντιου, χωρίς να μειώνεται η αποτελεσματικότητά του μετά τη διόρθωση της σοβαρότητας της νόσου και χωρίς την παρουσία αντενδείξεων. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΜΑ) σχετικά με την επωφελή δράση της εν λόγω θεραπευτικής προσέγγισης για την πρόληψη των καταγμάτων σε ασθενείς με σοβαρή οστεοπόρωση και υψηλό κίνδυνο κατάγματος, για τους οποίους δεν είναι δυνατή η αγωγή με άλλα εγκεκριμένα φάρμακα, λόγω αντενδείξεων ή δυσανεξίας.

Σημαντική ήταν η ομιλία του Καθηγητή Serge Ferrari στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Γενεύης, από την οποία προέκυψε ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι ο διαβήτης συνυπάρχει με αυξημένη ευθραυστότητα των οστών παρόλο που η οστική πυκνότητα των διαβητικών τύπου 2 είναι κατά μέσο όρο μεγαλύτερη από αυτή των μη διαβητικών. Αυξημένος κίνδυνος πτώσεων και αλλαγές στη ποιότητα των οστών όπως διαταραχές των δεσμών του κολλαγόνου και αλλαγές στη μικροαρχιτεκτονική αποτελούν πιθανούς παθογενετικούς παράγοντες αν και οι μοριακοί μηχανισμοί που συνδέουν το μεταβολισμό της γλυκόζης του λιπώδους ιστού και των οστών είναι πολύπλοκοι.

Από την πλευρά της η κα Juliet Compston, Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, παρουσίασε τα δεδομένα μιας εκτεταμένης μελέτης για τη σχέση βάρους, ύψους και Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) με τον κίνδυνο κατάγματος σε διαφορετικά σημεία του σώματος στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Τα ευρήματα καταδεικνύουν ότι υπάρχει μια αρνητική συσχέτιση του ΔΜΣ με τα κατάγματα του ισχίου, των κλινικών σπονδυλικών και των καταγμάτων του καρπού, ενώ αντίθετα μια θετική συσχέτιση με τα κατάγματα των σφυρών. Μη γραμμική συσχέτιση διαφαίνεται μεταξύ του ΔΜΣ και των καταγμάτων της κλείδας και λεκάνης, διαπιστώνοντας αρνητική συσχέτιση στις χαμηλές τιμές και θετική στις υψηλές. Στην Ελλάδα βάσει μελέτης από το ΕΛΙΟΣ το 66% των γυναικών με οστεοπόρωση έχουν αυξημένο σωματικό βάρος ενώ το 14.6% είναι παχύσαρκες.

Άλλες παρουσιάσεις αναφέρθηκαν:

• στα ευρήματα από 9 μελέτες που καταδεικνύουν ότι οι υπέρηχοι αποτελούν ένα ανεξάρτητο προγνωστικό δείκτη του κινδύνου κατάγματος των οποίων όμως η αξία μειώνεται με το χρόνο μετά την πρώτη βασική τιμή
• στα πλεονεκτήματα της αρθροπλαστκής του γόνατος στην ποιότητα της ζωής ασθενών με οστεοαρθρίτιδα
• στα ευρήματα που προκύπτουν από Μαγνητική τομογραφία των γονάτων όπως π.χ. αλλοιώσεις του μυελού των οστών και ο όγκος του υμενικού υγρού,
• στο γεγονός ότι στις γυναίκες και όχι στους άνδρες με νόσο του θυρεοειδούς, υπάρχει συσχέτιση της χαμηλής τιμής TSH στον ορό με αυξημένο κίνδυνο κατάγματος του ισχίου
• Σε δεδομένα συνεχούς χορήγησης αναστολέα της καθεψίνης Κ για 8 χρόνια
• Σε δεδομένα μείωσης των μη σπονδυλικών καταγμάτων για 7 χρόνια συνεχούς χορήγησης Denosumab
• Περιπτώσεις άτυπων διατροχαντήριων καταγμάτων και οστεονέκρωσης που παρατηρήθηκαν με τη χορήγηση Denosumab
• Την επίδραση της τεριπαρατίδης στην πώρωση άτυπων καταγμάτων του μηριαίου.

Ο στόχος κάθε θεραπευτικής παρέμβασης στην οστεοπόρωση συνίσταται στο να προφυλαχθεί ο ασθενής από το οστεοπορωτικό κάταγμα, ή να ανακόψουμε την εξέλιξη της νόσου, προφυλάσσοντάς τον από νέα κατάγματα. Οστεοπορωτικό κάταγμα έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να πάθουν όσοι έχουν υποστεί κάταγμα στο παρελθόν, σε σύγκριση με αυτούς που δεν έπαθαν. Νέο κάταγμα παθαίνουν, 1 στους 5 στον πρώτο χρόνο, μετά από το πρώτο κάταγμα. Να σημειωθεί ότι ένα οστεοπορωτικό κάταγμα αποτελεί τον ισχυρότερο παράγοντα κινδύνου νέων καταγμάτων και αποτελεί ίσως τον πιο αντικειμενικό μέχρι σήμερα τρόπο εκτίμησης της ποιότητας των οστών.

Με αφορμή τη μελέτη για την οστεοπόρωση την οποία παρουσίασε η κα Μέμη Τσεκούρα, Πρόεδρος Συλλόγου Σκελετικής Υγείας, Πεταλούδα, ο Ενδοκρινολόγος, τ. Συντονιστής Διευθυντής Ενδοκρινολογίας, Διαβήτη & Μεταβολισμού ΓΝΑ Ασκληπιείο Βούλας κος Κωνσταντίνος Μαυρουδής, εστίασε στη φαρμακευτική αγωγή για την οστεοπόρωση. Όπως είπε κ. Μαυρουδής, τα φάρμακα που χρησιμοποιούντα σήμερα στη θεραπεία της οστεοπόρωσης διαιρούνται σε Αντιοστεοαπορροφητικά & Οστεοαναβολικά. Θα πρέπει να τονισθεί ότι όποια θεραπεία και αν χορηγηθεί θα πρέπει να χορηγούνται και συμπληρώματα ασβεστίου και βιταμίνης D, που δεν θεωρούνται ειδικά φάρμακα για την οστεοπόρωση.

Στα αντιοστεοαπορροφητικά ανήκουν τα διφωσφονικά, που δίνονται σήμερα από του στόματος, μια φορά την εβδομάδα ή το μήνα, ή ενδοφλεβίως μία φορά το 3μηνο ή το χρόνο, το Denosumab, που δίνεται υποδορίως ανά 6μηνο, και τα SERMS όπως, η βαζεδοξιφαίνη και η ραλοξιφαίνη, που εκτός από την οστεοπόρωση έχει και ευεργετική επίδραση στην πρόληψη του καρκίνου του μαστού, δηλαδή με ένα φάρμακο μειώνουμε το κίνδυνο κατάγματος και ορισμένων μορφών καρκίνου.

Στα οστεοαναβολικά ανήκει η Τεριπαρατίδη που χρησιμοποιείται από το 2002 στην Αμερική και από τις αρχές του 2003 στην Ευρώπη, και είναι το μοναδικό αναβολικό φάρμακο, που χορηγείται σήμερα σε όλο τον κόσμο και μειώνει το κίνδυνο καταγμάτων ευθραυστότητας.

Ποια είναι η διαφορά της Τεριπαρατίδης (οστεοαναβολικό) από τα υπόλοιπα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της Οστεοπόρωσης;

Ο σκελετός μας χάρη στη λειτουργία της οστικής εναλλαγής συνεχώς ανακατασκευάζεται (αναδομείται), με αποτέλεσμα διαρκώς να ανανεώνεται. Κατά τη διαδικασία αυτή απομακρύνεται, ανά πολύ μικρά τμήματα (bone remodeling units), φθαρμένο και καταπονημένο οστούν και στη θέση του παράγεται νέο οστούν. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο σκελετός, χάρη στη λειτουργία της οστικής εναλλαγής, ανά δεκαετία ανανεώνεται πλήρως, κατά συνέπεια, μετά την επίτευξη του τελικού ύψους, σταδιακά, όλα τα οστά μπορεί να αλλάξουν μέχρι και επτά φορές, ανάλογα με τα χρόνια ζωής. Μετά όμως από την εμμηνόπαυση, όπως και σε ορισμένες παθολογικές καταστάσεις, όπως ο υπερθυρεοειδισμός, ο υπερπαραθυρεοειδισμός κ.λπ., το οστούν που απομακρύνεται είναι περισσότερο από αυτό που παράγεται με αποτέλεσμα τα οστά να εξασθενούν, γιατί ελαττώνονται οι δοκίδες τους. Όταν ελαττώνονται οι δοκίδες τα οστά χάνουν την αντοχή τους. Οι δοκίδες είναι σαν τα λεπτά σίδερα που βάζουμε στις κολώνες των σπιτιών, τα τσέρκια, χωρίς αυτές τα χονδρά σίδερα δεν προσφέρουν καμιά αντοχή στην κολώνα.

Τα αντιοστεοαπορροφητικά φάρμακα εμποδίζουν την απομάκρυνση/απορρόφηση του οστού, αναστέλλουν δηλαδή βασικά την εξασθένηση του οστού, τη μείωση της αντοχής του ενισχύοντας τα δομικά συστατικά του, τις ήδη υπάρχουσες δοκίδες, την ήδη υπάρχουσα ύφανση του οστού. Αντιθέτως, τα οστεοαναβολικά φάρμακα, δηλαδή η Τεριπαρατίδη, που είναι το πλέον δοκιμασμένο και μοναδικό στη κατηγορία του, με πάνω από 10 χρόνια κλινικής εμπειρίας, έχει καλύτερο μηχανισμό δράσης από τα αντιοστεοαπορροφητικά. Η Τεριπαρατίδη δημιουργεί νέο και ισχυρό οστούν de novo, δηλαδή διεγείρει τη παραγωγή καινούργιου και ανθεκτικού οστού, κάνει καινούργιες δοκίδες και μπορεί να επανασυνδέει τις σπασμένες, δημιουργεί δηλαδή “πυκνοϋφασμένα” οστά που δεν σπάνε εύκολα. Η Τεριπαρατίδη, ας μου επιτραπεί να αναφέρω, δημιουργεί στο σκελετό της 3^ης ηλικίας συνθήκες παρόμοιες με αυτές που συμβαίνουν κατά την περίοδο της εφηβείας, τότε δηλαδή που αναπτύσσεται ο σκελετός και δημιουργείται de novo καινούργιο και δυνατό οστούν.

Τα αποτελέσματα του ξεχωριστού τρόπου δράσης φαίνονται σε πρόσφατες μελέτες που συνέκριναν την αποτελεσματικότητα και ασφάλεια της Τεριπαρατίδης με γνωστά αντιοστεοαπορροφητικά φάρμακα σε καταστάσεις που ο σκελετός μας υποφέρει. Είναι γνωστό ότι η Κορτιζόνη αποτελεί ένα ισχυρό παράγοντα κινδύνου για οστεοπόρωση και για κατάγματα, προσβάλει τα οστά με πολλούς μηχανισμούς, είναι θα έλεγε κανείς ένα ισχυρός τοξικός παράγοντας που ελαττώνει την οστική αντοχή, γι’ αυτό όλες οι επιστημονικές εταιρείες συνιστούν σε όλους τους ασθενείς που λαμβάνουν ή θα πάρουν φαρμακολογικές δόσεις κορτιζόνης, για μεγάλο διάστημα, να αρχίσουν αμέσως, προληπτικά και θεραπεία για την Οστεοπόρωση. Σε δύο λοιπόν, head to head, μελέτες συγκρίθηκε η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια της Τεριπαρατίδης με δύο διφωσφονικά. Στη μία, με την Αλενδρονάτη και στην άλλη, με τη Ρισεδρονάτη. Τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά υπέρ της Τεριπαρατίδης, και στις δύο μελέτες δείχθηκε ότι αυξήθηκε στατιστικά σημαντικά περισσότερο η οστική πυκνότητα και μειώθηκαν σημαντικά τα κατάγματα ευθραυστότητος στις/στους ασθενείς που έπαιρναν Τεριπαρατίδη σε σύγκριση με τη Ρισεδρονάτη και την Αλενδρονάτη. Υπάρχει δε μελέτη που δείχνει ότι το κόστος της θεραπείας σε σχέση με την αποτελεσματικότητα είναι υπέρ της θεραπείας με Τεριπαρατίδη τόσο στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με οστεοπόρωση, όσο και με οστεοπόρωση από κορτικοστεροειδή, σε σύγκριση με τα διφωσφονικά.    

Ένα συχνό και βασανιστικό πρόβλημα στους ασθενείς με οστεοπόρωση είναι ο πόνος στη πλάτη, ο οποίος μειώνεται από τις πρώτες μέρες θεραπείας, με Τεριπαρατίδη, και συγχρόνως οι ασθενείς αισθάνονται πολύ καλύτερα γενικώς. Είναι δε σημαντικό ότι ο πόνος στη πλάτη εξακολουθεί να είναι μειωμένος, όπως και ο κίνδυνος νέων καταγμάτων, για μήνες μετά την ολοκλήρωση της 24μηνης θεραπείας με Τεριπαρατίδη.

Ένα άλλο ευεργετικό αποτέλεσμα, απότοκο της οστεοαναβολικής δράσης της Τεριπαρα­τίδης είναι η επούλωση των καταγμάτων (fracture healing). Υπάρχει πληθώρα μελετών που δείχνουν ότι με Τεριπαρατίδη επιτυγχάνεται ταχύτερη επούλωση των καταγμάτων, επούλωση παλαιών καταγμάτων που για διαφόρους λόγους δεν προχωρούσε η πώρωση (δεν κολλούσαν) και πώρωση των “άτυπων καταγμάτων” και θεραπεία της οστεονέκρωσης της γνάθου, δύο σπάνιες αλλά ταυτόχρονα σοβαρές καταστάσεις που μπορούν να εμφανιστούν μετά από μακροχρόνια θεραπεία με διφωσφονικά ή με το Denosumab.

Αν και η οστεοπόρωση είναι νόσος της 3^ης ηλικίας, αυτή προσβάλει και τις νέες, προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, δηλαδή γυναίκες από 20 - 50 ετών με κανονική έμμηνο ρύση, οι οποίες μπορεί να πάθουν και οστεοπορωτικά κατάγματα. Σε πρόσφατη μελέτη, σε νέες, 20 – 48 ετών, γυναίκες με κανονική έμμηνο ρύση και με ένα τουλάχιστον οστεοπορωτικό κάταγμα στην Αμερική, στο Columbia University Medical Center (New York, New York) και στο Creighton University (Omaha, Nebraska), προτιμήθηκε να χορηγηθεί η Τεριπαρατίδη, για λόγους αποτελεσματικότητας και ασφάλειας, διότι οι προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες μπορεί μετά τη θεραπεία να κυοφορήσουν και να θηλάσουν. Τα πρόδρομα αποτελέσματα είναι θεαματικά όσον αφορά την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα της Τεριπαρατίδης, διότι αυξάνεται θεαματικά η οστική πυκνότητα στις ανταποκρινόμενες στη θεραπεία νέες προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.